Αν θα ήθελα κάτι ν αλλάξω και δεν λέω αν θα μπορούσα.., θα ξεκινούσα από μένα με ένα τρόπο ουσιαστικό και ζηλευτό να κάνω και σε να πείς « θέλω και γω! ». Ένας ένας γινόμαστε το σύνολο.

Γκρινιάζουμε όταν ζούμε με αντιλήψεις παλαιωμένες, φωνάζουμε γιατί υπάρχουν κολλημένα μυαλά. Γκρινιάζουμε όταν δεν μπορούμε να καταννοήσουμε το καινούριο, κάτι που άλλαξε χωρίς να μας περιμένει και μας άφησε πίσω, γκρινιάζουμε λόγω ιδεολογίας. Κι όμως, από μόνο του ένα μυαλό είναι λιγοστό, είναι ανίκανο να συνειδητοποιήσει σε ποιό παιχνίδι παίζει. Στο σπουδαιότερο που υπηρξε ποτέ. Στη ζωή.

Φτάσαμε να λέμε, εντάξει… έρχομαι-μένω-φεύγω.. όλοι θα φύγουμε κάποια στιγμή.

Οι δειλοί να φτιάξουν δικιά τους κατηγορία,

Εγώ δε θα ακολουθήσω.

Τα 'ονειρα του καθενός ... προσωπική του ιστορία.

μαυρίλα..10-2-2009